Ted Bundy to jeden z najkrwawszych seryjnych morderców w historii USA. Przyznał się do zamordowania 30 kobiet, choć śledczy podejrzewają, że było ich nawet kilka razy więcej. Jego życie to wiele fałszywych tropów, trudnych do weryfikacji przez jego biografów. Jedno jest pewne - wraz z wiekiem jego żądza zabijania rosła w siłę, a w pewnym momencie zupełnie wymknęła się spod kontroli. 30 grudnia miną 42 lata, od kiedy seryjny morderca Ted Bundy uciekł z więzienia w Kolorado, dokonując kolejnych morderstw i gwałtów na młodych kobietach Gdy w mediach ukazał się portret pamięciowy sprawcy porwań, koledzy Teda żartowali, że jest do niego podobny Był typowym psychopatą - nie rzucał się w oczy, choć był przystojny, i w ułamku sekundy zmieniał się z potrzebującego pomocy studenta w nieobliczalną bestię Na swoje ofiary wybierał kobiety podobne do tej, która była jego pierwszą miłością i która porzuciła go w czasie studiów Więcej podobnych artykułów znajdziesz na stronie głównej Theodore Robert Bundy urodził się w domu samotnej matki 24 listopada 1946 r. w Burlington w stanie Vermont. Jego matką była Louise Cowell. Mimo że w akcie urodzenia jako ojciec figurował Llyod Marshall, to matka twierdziła, że biologicznym ojcem był marynarz i weteran wojenny Jack Worthington. Trzylatek z nożem kuchennym w dłoni Pierwsze trzy lata życia Ted Bundy spędził w domu swoich dziadków - Samuela i Eleanory Cowell, którzy wychowywali go w atmosferze pełnej miłości, chcąc zrekompensować mu niepewne pochodzenie. Ich oddanie zrodziło w rodzinie, a także w samym Tedzie przekonanie, że dziadkowie są jego rodzicami, a Louise starszą siostrą. Kiedy w 1969 r. Ted odkrył prawdę, zapoznając się ze swoim aktem urodzenia, wpadł w szał. Do końca życia odczuwał wobec matki nienawiść, w przeciwieństwie do uczucia głębokiego szacunku wobec swoich dziadków. Szczególnym uczuciem darzył swojego dziadka, którego zarazem opisywał jako brutalnego tyrana i rasistę, używającego przemocy wobec kobiet. Sam Ted wykazywał niepokojące zachowania. Gdy jego ciotka Julie obudziła się pewnego dnia z popołudniowej drzemki, zobaczyła trzyletniego wówczas chłopca stojącego nad nią z nożem kuchennym w ręku. W 1950 r. Louise wraz z synem przeniosła się do Filadelfii. Tam poznała zatrudnionego w jednym ze szpitali kucharza Johna Culpeppera Bundy'ego, z którym w tym samym roku wzięła ślub i który zaadoptował Teda. Małżeństwo doczekało się czworga dzieci i mimo wysiłków ojczyma zmierzających do nawiązania uczuciowych relacji z pasierbem, Ted pozostał nieczuły i obojętny. Matkę natomiast traktował wciąż jak siostrę. Ted przyznał swojej ówczesnej dziewczynie, że ojczym jest mało inteligentny i zarabia za mało pieniędzy. Ted Bundy - Archive PL/Bewphoto Zawód miłosny Teda Życie Teda Bundy'ego z tamtego okresu jest trudne do odtworzenia, gdyż wielokrotnie zmieniał swoją wersję wydarzeń. Według jednej z nich spędzał czas na włóczeniu się i przeszukiwaniu śmieci, by wśród nich odnaleźć zdjęcia nagich kobiet. Fascynowały go także w tamtym czasie zamieszczane w prasie relacje drastycznych zbrodni i fotografie zmasakrowanych ciał ofiar. Połączenie obu fascynacji kształtowały człowieka, którym wkrótce miał się stać Ted Bundy. Według relacji samego Teda miał on być alkoholikiem, podglądaczem i samotnikiem. Inaczej jednak ten okres opisywali jego przyjaciele ze szkoły. Według ich zeznań, Ted Bundy był osobą pomocną, lubianą i cenioną przez wszystkich. Dopuszczał się co prawda drobnych kradzieży, głównie sprzętu narciarskiego, którym interesował się w tym czasie, jednak przypisywano to jego młodemu wiekowi. Przewinienia zostały wymazane z jego kartoteki policyjnej po osiągnięciu przez Teda 18. roku życia. Po ukończeniu liceum w 1965 r. młody i przystojny Ted Bundy studiował przez rok na Uniwersytecie Puget Sound, po czym przeniósł się w 1966 r. na Uniwersytet Washington, gdzie rozpoczął studia z sinologii. Tu nawiązał relację miłosną z piękną i starszą koleżanką ze studiów Stephanie Brooks. Przerwał jednak naukę, żeby móc zostać wolontariuszem w lokalnej stacji radiowej w Seattle wspierającej kampanię prezydencką Nelsona Rockefellera. Wkrótce po tym, zawiedziona niedojrzałością i brakiem ambicji, a także słabym zaangażowaniem w związek, Stephanie rozstała się z Tedem. Ted, zdruzgotany odrzuceniem go przez ukochaną, postanowił całkowicie zmienić swoje życie - chciał ukończyć prawo i zostać politykiem. W Filadelfii zapisał się na Uniwersytet Temple, gdzie między innymi podczas wizyty w wydziale spraw cywilnych w Burlington, poznał prawdę o swoich rodzicach. Zerwane zaręczyny Do Waszyngtonu Ted Bundy powrócił jesienią 1969 r. Poznał tam Elizabeth Kloepfer, z którą utrzymywał relację nawet po jego zatrzymaniu przez policję. Studia kontynuował na Uniwersytecie Waszyngton, tym razem na wydziale psychologii, równocześnie pracując w wydziale samobójstw w centrum kryzysowym w Seattle. Po uzyskaniu w 1972 r. dyplomu ukończenia studiów zaangażował się w kampanię reelekcji gubernatora stanu Waszyngton, Daniela J. Evansa i po jego wyborczym zwycięstwie został asystentem Ross Davis, przewodniczącej partii republikańskiej stanu Waszyngton. Rozpoczął doskonały okres w życiu zawodowym i nawiązał znajomości, które zaowocowały podjęciem studiów prawniczych na Uniwersytecie Utah mimo niezadowalających wyników na egzaminie wstępnym. Lily Colins jako Elizabeth Kloepfer, która latami odmawiała wiary w prawdę o nim. Scena z filmu "Extremely Wicked"/Netflix - Landmark Media/Alamy Limited/Bewphoto Mimo sukcesów Ted Bundy wciąż nie mógł zapomnieć o krzywdzie wyrządzonej mu przez pierwszą miłość - Stephanie. Na tym właśnie etapie życia postanowił się na niej zemścić. W ramach swojej partyjnej działalności odwiedził ją w Kalifornii i poprosił o rękę. Zauroczona jego przemianą w człowieka wykształconego i ze świetlaną przyszłością zgodziła się zostać jego żoną. Ted przedstawił ją nawet Ross Davis. Żadna z nich nie wiedziała, że Ted wciąż utrzymuje bliskie relacje ze wspomnianą Elizabeth Kloepfer. W pewnym momencie zerwał zaręczyny, coraz rzadziej uczęszczał na zajęcia na uniwersytecie, wycofał się z życia towarzyskiego, stracił motywację do pracy. W tym samym czasie w w północno-zachodnich stanach zaczęły ginąć kobiety... Ted i znikające studentki Nie udało się dokładnie ustalić, kiedy Ted Bundy zaczął uprawiać swój morderczy proceder. Jego zeznania na ten temat są różne i wykluczające się nawzajem. Biegli podejrzewali, że pierwszego morderstwa dokonał już w wieku 14 lat na ośmioletniej Ann Marie Burr w Tacoma w 1961 r., jednak jego pierwszą udokumentowaną zbrodnią było zabójstwo 18-letniej Joni Lenz, studentki Uniwersytetu Waszyngton w 1974 r. Ted miał wtedy 27 lat. Kolejną ofiarą Teda była Lynda Ann Healy, studentka tej samej uczelni. Z późniejszych relacji wynika, że większość swoich ofiar Ted zwabiał udając studenta w potrzebie (w zeznaniach pojawiały się ręce na temblaku). Młode dziewczyny ginęły jedna po drugiej, mniej więcej raz w miesiącu. W tym czasie Ted zatrudniony był w Ministerstwie Spraw Nadzwyczajnych dystryktu Waszyngton w Olympii, które zajmowało się między innymi sprawami zaginionych kobiet. Tam też poznał Carol Ann Boone, dwukrotną rozwódkę i matkę dwójki dzieci, która odegrała kluczową rolę w ostatnim etapie jego życia. 14 lipca 1974 r. zaginęły dwie kobiety, które przebywały na plaży przy jeziorze Lake Sammamish State Park w Issaquah, 30 km od Seattle. Tym razem znaleźli się świadkowie - kobiety, które zeznały, że zaginione rozmawiały z przystojnym młodym człowiekiem z kanadyjskim lub angielskim akcentem. Poprosił je o wyciągnięcie łódki z bagażnika swojego samochodu. Cztery z nich odmówiły, jedna poszła mu pomóc. Kiedy zbliżyła się do samochodu zauważyła, że nie ma w nim żadnej łódki i natychmiast uciekła. Trzy inne kobiety widziały, jak mężczyzna oddalał się w towarzystwie 23-letniej Janice Anne Ott. Cztery godziny później zaginęła 18-letnia Denise Naslund. Policja nie wierzy, że to Ted Policja z Seattle rozpowszechniła portret pamięciowy domniemanego sprawcy. Teda rozpoznała Elizabeth Kloepfer, Ann Rule i jeden z jego wykładowców. Początkowo śledczy, którzy otrzymywali w tej sprawie ponad dwieście zgłoszeń dziennie, nie dawali wiary, że mordercą może być student prawa. We wrześniu dwaj myśliwi znaleźli kości, które - jak wykazały ekspertyzy - należały do zaginionej na plaży Janice Anne Ott i studentki Georgeann Hawkins. Sześć miesięcy później w Taylor Mountain odnaleziono czaszkę i kości Healy, Rancourts, Parks i Ball. Ciał wielu zaginionych kobiet nie odnaleziono już jednak nigdy, choć Ted Bundy przyznawał się do zabójstw. W kwietniu 1974 r. Ted przeprowadził się do Salt Lake City. Miesiąc po jego przybyciu rozpoczęła się tutaj seria zabójstw i zaginięć. Na przełomie września i października zamordował autostopowiczkę z Idaho 16-letnią Nancy Wilcox, którą zgwałcił przed śmiercią i 17-letnią Melissę Smith, córkę szefa policji z Midval. Jego ofiarą padła również 17-letnia Laura Ann Aime. Dwie ostatnie były maltretowane przed śmiercią i uduszone nylonowymi pończochami. O szczęściu może mówić Carol DaRonch, którą Ted zwabił do swojego samochodu udając policjanta, który prowadzi sprawę w związku z rzekomym włamaniem do jej auta. Dziewczyna zorientowała się, że droga, którą jadą, nie prowadzi do komisariatu i wyskoczyła z samochodu. Tego samego wieczoru Ted zamordował więc inną 17-latkę. Carol DaRonch: Ted morduje i planuje ślub W listopadzie 1974 r. Elizabeth Kloepfer powtórnie zgłosiła policji fakt rozpoznania Teda na portrecie pamięciowym. Została przesłuchana, jednak świadek z Sammamish nie rozpoznał na policyjnym portrecie Teda. Wkrótce Kloepfer odwołała swoje zeznania. W styczniu 1975 r. Ted Bundy otrzymał dyplom z prawa i wrócił do Seattle. Tam spotkał się z Kloepfer, która wyznała mu, że doniosła na niego policji. Wyraziła jednocześnie chęć odwiedzenia go w Salt Lake City. Ten rok minął Tedowi na morderstwach w stanie Colorado. Zabijał kolejne dziewczyny, co nie przeszkadzało mu snuć planów małżeńskich z Elisabeth Kloepfer, którą w czerwcu ponownie odwiedził w Seattle. Prowadzący sprawę śledczy wprowadzili nowatorski, jak na tamte czasy, sposób analizowania danych, używając do tego celu komputera, do którego wprowadzali wszystkie posiadane informacje. Nazwisko Teda wyświetlało się na pierwszym miejscu listy podejrzanych. Ted wpada w ręce policji Ted Bundy wpadł w ręce policji przez przypadek, kiedy usiłował uciec przed rutynową kontrolą drogową. W jego samochodzie znaleziono przedmioty i mapy wskazujące na związek z ofiarami. Przeszukanie mieszkania dostarczyło dodatkowych dowodów. Nie było to jednak nic, co można by uznać za niezbite dowody. Został zwolniony i poddany obserwacji. We wrześniu sprzedał samochód, który przejęła policja. Skrupulatne badanie pojazdu wykazało obecność włosów należących do dwóch ofiar. Został oskarżony o porwanie i napad, ale wyszedł z aresztu po wpłaceniu przez jego rodziców kaucji w wysokości 15 tysięcy dolarów. Dalsze jego losy to materiał na film sensacyjny. W lutym 1977 r. został oskarżony o porwanie Carol Daronch (tej, która zdołała uciec z jego samochodu) i skazany na 15 lat więzienia w stanie Utah. Próbował z niego uciec, za co odsiedział kilka tygodni w karcerze. Stan Colorado oskarżył Teda o kolejne porwanie, a on został przeniesiony do więzienia w Aspen. Ucieczka z więzienia Ten Bundy postanowił być własnym obrońcą i uzyskał prawo dostępu do więziennej biblioteki. Wtedy też wyskoczył przez okno z drugiego piętra więzienia i ominął wszystkie utworzone przez policję blokady. Uciekł w góry, gdzie w opuszczonej chacie myśliwskiej znalazł odzież, żywność i strzelbę myśliwską. Jego ucieczka trwała sześć dni, po tym czasie w końcu wpadł w ręce policji. Miasto Aspen i Góry Aspen, w których ukrywał się przez sześć dób Ted Bundy - Kristi Blokhin/Shutterstock Tym razem trafił do więzienia w Glenwood Springs. Zamiast myśleć o linii obrony, obmyślał plan kolejnej ucieczki, który udało mu się zrealizować pod koniec 1977 r. Dzięki zgromadzonej gotówce autobusem dotarł do Denver, a stamtąd samolotem do Chicago. Z Chicago z kolei poleciał do Atlanty, a z niej do Tallahassee na Florydzie, gdzie wynajął pokój pod fałszywym nazwiskiem Chris Hagen. Ted nie pozostał zbyt długo bezczynny. Kilka dni później zamordował w kampusie studenckim 21-letnią Margaret Bowman i ranił jej trzy koleżanki. Wszystko w ciągu 15 minut i pomimo obecności trzydziestu osób w innych pokojach. Nikt nic nie słyszał ani nie widział. Tej samej nocy Ted włamał się również do mieszkania Cheryl Thomas, którą dotkliwie pobił. W lutym skradzioną furgonetką udał się do Lake City, gdzie zamordował kolejną nastolatkę, a wkrótce potem został zatrzymany przez policję podczas próby kradzieży kolejnego samochodu. Śmierć Teda Proces Teda Bundy'ego odbył się w Miami w 1979 r. i był to pierwszy proces transmitowany w telewizji w Stanach Zjednoczonych. Sądzony był za zbrodnie na terenie Florydy. Bundy bronił się sam i wynegocjował w ramach umowy 75 lat więzienia zamiast kary śmierci, jednak tuż przed jej zawarciem wycofał się z niej. Sześć miesięcy później w Orlando odbył się drugi proces Teda - tym razem za morderstwo Kimberly Leach. Przysięgli skazali go na karę śmierci. Trzeci i ostatni proces dotyczący kolejnych morderstw miał miejsce w lutym 1980 r. Po raz kolejny Ted usłyszał wyrok skazujący go na śmierć na krześle elektrycznym. W więzieniu przeżywał okres ogromnej popularności. Codziennie otrzymywał dziesiątki listów od wielbicielek, w tym od Carol Ann Boone, której oświadczył się przed kamerami podczas transmitowanego przez telewizję procesu i z którą wziął ślub. W październiku 1982 r. Boone urodziła ich córkę, a po jakimś czasie jej fascynacja mordercą ucichła, a ona sama powróciła do swojego nazwiska. Po wyczerpaniu wszystkich możliwych prawnych środków Ted Bundy został stracony na krześle elektrycznym w więzieniu Raiford 24 stycznia 1989 r. Zgodnie z jego życzeniem jego prochy zostały rozsypane w nieznanym miejscu w górach Kaskadowych w stanie Waszyngton. *** W oczach tych, którzy znali Teda, był zawsze szczery, inteligentny i uprzejmy wobec kobiet. Był przystojny i uwodzicielski, wzbudzając zainteresowanie płci pięknej. Ceniono jego trzeźwość umysłu i pewność siebie. Schematyczność zachowań Teda Bundy'ego spowodowała, że policja po raz pierwszy w historii zaczęła używać pojęcia "seryjny morderca". Wobec wszystkich swoich ofiar działał bardzo podobnie. Wybierał i zbliżał się do swoich ofiar w miejscach publicznych. Ofiary niczego nie podejrzewały i ufały Tedowi, bo zwykle udawał osobę z unieruchomioną kończyną lub potrzebującą pomocy, a czasem podawał się za przedstawiciela władzy np. policjanta. Analizy wykazały również, że Ted wybierał na swoje ofiary kobiety podobne do swojej pierwszej miłości - Stephanie. Zajmujący się sprawą Teda psychiatrzy zdiagnozowali u niego zaburzenia afektywne dwubiegunowe i depresję. On sam przyznał: "Nie czuje się w żaden sposób winny. Szkoda mi tych, którzy czują się winni. Jestem bezlitosnym draniem". Źródło: